Co ma być to będzie

Ten wpis dedykuje" mojemu mężczyźnie"

który od wielu miesięcy spędził mnóstwo godzin za kółkiem  w samochodzie walcząc o moje życie. To on każdego dnia daje mi siłę  i jest całym filarem naszej rodziny. Nie jestem  stanie wyobrazić sobie życia u boku kogo kolwiek innego...

Najdroższy byłeś i jesteś ze mną od pierwszych chwil kiedy usłyszałam słowo RAK,nigdy nawet przez chwilę nie pozwoliłeś poddać mi się ..zwątpić i zanurzać się w smutku .Choroba  bardzo zmieniła mój pogląd na większość spraw głównie na życie gdyby ktoś powiedział mi w tamtym roku że bedę miała raka wyśmiała bym go, bo brałam życie pełnymi garściami popełniając błąd za błędem śmiejąc się z innych a sama nie patrząc na konsekwencje...teraz śmieje się przez łzy  prosząc aby wkońcu to wszystko się skończyło ,bo jestem już zmęczona bardzo zmęczona tą dalszą walką wizytami,badaniami,operacjami i niepewnością przede wszystkim najbardziej odbija się to na naszym życiu  bo jest strach bo jest żal i gorycz .

Dzisiejszy dzień to kolejne pasmo złości i  żalu  uwieńczony złymi wynikami badań.. to te chwile kiedy czuje że kruszy mi się grunt pod stopami.. z niecierpliwością czekam na piątek  .